گفتاورد

صبح چهارشنبه قبل، رهبر انقلاب در دیدار با اعضای ستاد بزرگداشت سالگرد حاج قاسم که توسط آمریکایی‌ها به شهادت رسیده بود؛ درباره دو راه پیش روی دولت و ملت گفتند: 1.رفع تحریم 2.خنثی‌سازی تحریم.

این‌ها را چندی قبل در جلسه شورای عالی اقتصاد هم گفته بودند، اما در این جلسه هم تأکید کردند که: رفع تحریم به دست دشمن است، اما خنثی‌سازی آن به دست خودمان است و بنابراین باید بیش از آنکه به فکر رفع تحریم باشیم بر خنثی کردن آن تمرکز کنیم.»
و در توضیح بیشتر مطلب فرمودند : البته نمی‌گوییم دنبال رفع تحریم نباشیم
 چراکه اگر بتوان تحریم را رفع کرد، حتی یک ساعت هم نباید تأخیر کنیم، اگرچه اکنون چهار سال است که تأخیر شده و از سال ۹۵ که بنا بود همه تحریم‌ها یکباره برداشته شود، تا امروز نه‌تنها تحریم‌ها برداشته نشد بلکه زیادتر هم شد.»

در نیمه دوم سده ۱۳هجری قمری (قرن 19 میلادی) درست زمانی که ملاحسین بشرویه‌ای از پیروان شیخ احمد اَحسایی و سیدکاظم رشتی تحت تاثیر آموزه های شیخیه در مسجد کوفه در انتظار ظهور اعتکاف کرده بود و با رسیدن خبر مدعی ظهور داشت بساطتش را جمع می کرد تا خود را به علی محمد شیرازی که مدعی شده بود قائم منتظر است برساند، هیچ کس فکرش را نمی کرد از پس این ماجرا جامعه ایرانی شاهد ظهور فرقه ای نهان روش، پیچیده و مورد حمایت دولتهای استعمارگر غربی باشد.

مخالفان جمهوری اسلامی از اقلیت‌های متنوعی شکل گرفته است. در میان مخالفان، این روزها سازمان منافقین در کنار سلطنت طلب ها و بهائی ها مورد توجه بیشتری قرار گرفته و نقش آفرینی پررنگ تری را از خود نشان می دهند.

توجه رسانه ها و نقش آفرینی پررنگتر و فعالانه تر این روزهای این سه اقلیت مخالف جمهوری اسلامی، با رادیکالترین راهبرد یعنی براندازی به هر قیمت» و رادیکالترین ابزار یعنی مبارزه خشونت پایه» ، محصول توافق درونی میان نیروهای مخالف جمهوری اسلامی نیست بلکه آنچه شاهد آن هستیم یعنی کم رنگ تر شدن نقش لایه های روشنفکری مخالف جمهوری اسلامی ـ که رویکردهای مصالحه جویانه تری در مخالفت خوانی خود دنبال می کردند ـ و فعال تر شدن مخالفین سر سخت و خشونت طلب، محصول اراده قدرت خارجی است.

بیش از یک قرن است که متفکران علوم ی و جامعه شناسی درباره آینده روابط بین الملل به صورت جدی نظریه پردازی کرده اند و هم اکنون نیز این موضوع یکی از اصلی ترین چالشها در این زمینه محسوب میشود.
ظهور سرمایه داری و سلطه ی، اقتصادی و فرهنگی تعداد کمی از کشورها بر نظام بین الملل یکی از عوامل بروز مساله ای به نام عقبماندگی در برخی کشورهای جهان محسوب میشود که از این کشورها با عنوان کشورهای جنوب یاد می گردد. مقاله حاضر تلاش می کند ضمن تبیین مساله عقبماندگی و خاستگاه های آن، راهکارهایی را برای غلبه بر این مسئله در کشورهایی که به آن دچار هستند، نشان دهد. این مقاله اندیشه های متفکران مطرح را در ذیل دو نظریه امپریالیسم جهانی و استکبار جهانی بررسی نموده است. متفکران نظریه امپریالیسم که عمدتاً در زمره متفکران مارکسیستی محسوب می شوند، معتقدند که امپریالیسم، دلالت بر وضعیتی اقتصادی-ی است و مبارزه طبقاتی با سرمایه داری، راه اصلی مبارزه با عقبماندگی است. فرضیه اصلی مقاله این است که ذیل نظریه استکبار جهانی، استکبار جهانی عامل اصلی عقب ماندگی است و راه مبارزه با عقبماندگی، در درجه اول نه مبارزه با سرمایهداری که مبارزه با استکبار است و استکبار دلالت بر وضعیت روانی-ی دارد. این مقاله با تاکید بر اندیشه های رهبران انقلاب اسلامی به تبیین این موضوع پرداخته است.

پیروزی پوپولیسم بر لیبرالیسم»؛ رومه سازندگی با این تیتر و عکس رئیس جمهور بانکدار فرانسه به سراغ اعتراض‌های اجتماعی مردم فرانسه رفت و آنها را شورشی» و پوپولیست» نامید. این رومه اعتراض‌های این روزهای مردم فرانسه را در کنار اعتراض‌های مردم کشورمان در دوره هاشمی (اعتراضات حاشیه شهرها) و (اعتراضات دی ماه ۹۶) قرار داده و همه را با یک چوب می‌راند و از ت‌های نئولیبرالی که جان مردم را به لب آورده تا به خیابان بریزند دفاع می‌کند. از نگاه سازندگی ت‌های اقتصادی‌ای که منجر به این شود که مردم با جانی به ستوه آمده و با قابلمه‌های خالی به خیابان بریزند، نظیر آنچه که در دوره هاشمی در اسلام شهر» اتفاق افتاد، اصلاحات ساختاری» به نفع همه مردم جامعه» است و این مردم و متفکرانند که نمی‌توانند به این درک برسند که لیبرالیسم و نئولیبرالیسم، با این ت‌های اقتصادی سرمایه‌سالارانه چه خدمت بزرگ و گرانی به ایشان می‌کند.

واژه پیشرفت علم» اولین بار در قرن 19 توسط ویلیام وول (William Whewell) مطرح شده است. سؤال اصلی این مقاله این است که دیدگاه پوزیتیویستی، دیدگاه تقرب به واقعیت» و دیدگاه توماس کوهن دربارۀ پیشرفت علم» چیست؟ و چه نقدهایی بر این دیدگاه‌ها وارد است؟ و از سوی دیگر اسلام چه نظری دربارۀ پیشرفت علم دارد؟ پوزیتیویست‌های منطقی برای علم، خصلتی انباشتی قائل بودند سرانجام پیشرفت علم را به اتحاد علوم و تقلیل آن به فیزیک ختم ­کردند. پوپر اما منطق استقرایی پوزیتیوست‌ها را بر‌نمی­تابد و طبق منطق قیاسی، روش حدس و ابطال را معرفی می‌کند. بدین صورت که فرضیات علمی مطرح و نقد می­شوند؛ رشد و پیشرفت علم هم در مسیر نیل به واقعیت رخ می­دهد. کوهن معتقد است که نظریات قبل و بعد از انقلاب علمی، نظریه‌های کاملاً متفاوتی‌اند که به‌طور بنیادی با نظریه متقدم خود تفاوت دارند. این تفاوت آنچنان زیاد است که نمی‌توان دو پارادایم را با یکدیگر قیاس کرد؛ بنابراین تکیه‌کردن بر پیشرفت بی­مورد است. البته کوهن بعدها این رویکرد خود را اصلاح کرد.
از منظر معرفت‌شناسانه، اسلام حقیقت‌گرا است و تن به نسبی‌گرایی یا واقع‌نمایی نمی‌دهد. در نگاه اسلامی حرکت مبتنی بر شناخت و تکاملی است؛ لذا با رویکردهای پوپری و کوهنی متفاوت است. اسلام از وجود حقیقت عدول نمی‌کند اما از سوی دیگر منابع معرفت قایل دسترس مانند حواس را نیز برای تحصیل حقیقت کافی نمی‌داند.