بیش از یک قرن است که متفکران علوم ی و جامعه شناسی درباره آینده روابط بین الملل به صورت جدی نظریه پردازی کرده اند و هم اکنون نیز این موضوع یکی از اصلی ترین چالشها در این زمینه محسوب میشود.
ظهور سرمایه داری و سلطه ی، اقتصادی و فرهنگی تعداد کمی از کشورها بر نظام بین الملل یکی از عوامل بروز مساله ای به نام عقبماندگی در برخی کشورهای جهان محسوب میشود که از این کشورها با عنوان کشورهای جنوب یاد می گردد. مقاله حاضر تلاش می کند ضمن تبیین مساله عقبماندگی و خاستگاه های آن، راهکارهایی را برای غلبه بر این مسئله در کشورهایی که به آن دچار هستند، نشان دهد. این مقاله اندیشه های متفکران مطرح را در ذیل دو نظریه امپریالیسم جهانی و استکبار جهانی بررسی نموده است. متفکران نظریه امپریالیسم که عمدتاً در زمره متفکران مارکسیستی محسوب می شوند، معتقدند که امپریالیسم، دلالت بر وضعیتی اقتصادی-ی است و مبارزه طبقاتی با سرمایه داری، راه اصلی مبارزه با عقبماندگی است. فرضیه اصلی مقاله این است که ذیل نظریه استکبار جهانی، استکبار جهانی عامل اصلی عقب ماندگی است و راه مبارزه با عقبماندگی، در درجه اول نه مبارزه با سرمایهداری که مبارزه با استکبار است و استکبار دلالت بر وضعیت روانی-ی دارد. این مقاله با تاکید بر اندیشه های رهبران انقلاب اسلامی به تبیین این موضوع پرداخته است.
درباره این سایت